* این یادداشت جمعه، یکم اسفندماه 1393 در لذتهای پراکندهی بلاگفا، منتشر شده بود.
این بار آسان و واقعی لذت ببرید.
حتا اگر قرار نبود امشب (در واقع 2 اسفند، 1 بامداد) تلویزیون باز این فیلم را پخش کند که سالهاست در فهرست محبوبترین فیلمهای IMDB اول است یا دوم، باز هم بالاخره این فیلم به اینجا راه پیدا میکرد.
این فیلم در زمان پخشش یکی از قدرناشناختهترین فیلمهای تاریخ سینما بود که حتا شکست هم خورد، و بعد، تازه کشف شد و محبوب شد.
تماشای این فیلم، اگر تا آخرش با دقت تماشایش کنید، یک لذت فوقالعاده هست. از آن آخرهای واقعا، واقعا، حال خوب کن دارد.
اگر، حتا فیلمهای دربارهی زندان و محیط زندان را دوست ندارید، مطمئن باشید که این فیلم را دوست خواهید داشت.
این فیلم، اصلا، فیلمی دربارهی «امید» است!
حتما، حتما، حتما، امشب تماشایش کنید. (این از آن فیلمها نیست که به خاطر پخش از تلویزیون، خیلی از آن کم کرده باشند.)
به لیست هنرپیشههایش هم نگاه نکنید. شک نکنید که مثلا تیم رابینز، بعد از این فیلم، جزو محبوبهایتان خواهد شد.
این یک پست هول هولکیست، به مناسبت پخش امشب این فیلم از شبکه اول. بعد، در ادامهی همین پست، دربارهی این فیلم فوقالعادهی فرانک دارابونت خواهم نوشت.
آنهایی که قبلا تماشایش هم کردهاند، میدانند که تماشای دوباره و چندبارهاش هم، لذتبخش است.
فیلم محصول سال 1994 است و فرانک دارابونت آن را بر اساس داستان کوتاهی از استفن کینگ با نام «ریتا هیورث و رستگاری در شاوشنک» ساخته است. تیم رابینز و مورگان فریمن، هنرپیشههای اصلی آن هستند.
حتما تماشایش کنید.
