The Reader

کتاب‎خوان از اون دسته فیلم‎هایی هست که ابتدا با اتفاقی که بین دو شخصیت اصلی شکل می‎گره غافلگیرتون می‎کنه، در ادامه شما رو هر لحظه پیگیرتر و شیفته‎تر از قبل به دنبال خودش می‎کشه، و با پایان زیباش برای همیشه در خاطرتون حک می‎شه. به همین خاطر هست که این فیلم خوب و بسیار بسیار خوش ساخت رو با بازی خیره‎کننده‎ی کیت وینسلت ( که به خاطرش گلدن گلاب و اسکار گرفت. ) ، دیوید کراس و رالف فاینس معرفی می‎کنم و حتماً اگر فرصتی دست بده، باز به تماشاش خواهم نشست. فیلمی که به عقیده‎ی من نه تنها از نظر بازی‎ها، بلکه از جنبه‎ی روایی بسیار عالی کار شده. کارگردانی منسجم و مستحکمی رو از استفن دالدری، فیلم‎برداریِ خیلی خوب، و موسیقی متنی از نیکو موهلی که درد و رنج فیلم رو به خوبی منعکس می‎کنه و بسیار هم تأثیرگزار هست، شاهد هستیم. یادآوری کنم که فیلم اقتباسی از کتابی به همین اسم از برنارد اشلینک هست.

 

 

خلاصه: در سال‎های جنگ جهانی دوم، مایکل (15 ساله) به طور اتفاقی با زنی به اسم هانا که حدودا 21 سالی از او بزرگتر هست آشنا می‎شه و این آشنایی به ایجاد ارتباط بین این دو نفر می‎رسه. هانا زنی مرموز و از کارکنان تراموا هست که مایکل جز اسمش تقریباً هیچ از او نمی‎دونه. زنی که طی این رابطه به خواندن مایکل علاقه نشون می‎خواد هر بار که پیشش می‎ره براش کتاب بخونه. کتاب‎های مثل ادیسه‎ی هومر، زنی با سگی کوچک از چخوف و.. طی این رابطه و در کل در طول فیلم، جنبه‎های روانی منعکس در صورت و چشم‎های هانا خیره‎کننده‎ست و همین یکی از زیبایی‎های کتاب‎خوان هست که تا مدت‎ها بعد از دیدنش هم ذهن رو درگیر می‎کنه..

مایکل تقریباً از تمام هم‎سالانش بریده و روز‎به‎روز به هانا علاقه‎مندتر می‎شه و این درحالی‎ست که روزی با خانه‎ی خالی او مواجه می‎شه و اینجا نیمه‎ی اول فیلم هست. بعد از اون شاهد بزرگ شدن مایکل و تحصیلش دررشته‎ی حقوق هستیم و دادگاهی که جهت قضاوت فاجعه‎ی آشویتز برپا شده که در اون‎جا مایکل نایل به دیدار هانا می‎شه؛ اما در جایگاه متهم. متهمی که می‎تونه با اعلام بی‎سواد بودنش تبرئه بشه اما...

 

*

کتاب‎خوان رو حتماً دوست خواهید داشت. کتاب‎خوان با بازی فراموش نشدنی کیت وینسلت ، استفاده از رنگ‎ها و نورهای معنی‎دار، و صحنه‎های به یادماندنی. صحنه‎هایی مثل گوش دادن هانا به صدای ضبط شده در کاست، شنیدنِ « ادیسه، هومر » و بی‎اراده قطع کردنش...